آن دسته از مرمریتها که جزء ماسه سنگها محسوب می شوند به طور معمول از دانه های کوارتز تشکیل شده اند و به وسیله مواد سیمانی به هم متصل شده اند. ماسه سنگها ساختاری لایه لایه دارند و در تمام آنها رگه ها را میتوان مشاهده کرد. دانه های تشکیل دهنده ماسه سنگها از حدود هفتاد میکرون تا چهار میلیمتر قابل مشاهده است که با درشت شدن دانه ها به «کنگلومرا» تبدیل میشوند. این قطعات ریز و درشت توسط ماده دیگری که نقش سیمان را بازی میکند بهم می چسبند.در میان این سیمانها، سیمان سیلیسی با دوام ترین آنهاست. اکسید آهن نیز سیمانی قوی است اما احتمالاً نسبت به سیلیس ضعیف تر باشد ضمن اینکه باعث رنگی شدن سنگ میشود. سیمان رسی دارای معایبی است. رس چسبانندهءبا قدرتی نیست، به علاوه موجب جذب رطوبت سنگ میشود لذا سنگ را در برابر یخبندان آسیب پذیر می کند. همیشه ماسه سنگهای سخت و با جذب آب کم، دارای عمر زیادی هستند اما انواع نرمتر آن ممکن است در اثر یخبندان خراب شوند. همانطور که گفته شد، رگه های رسی در سنگ، نقطه ضعف به شمار می روند. جرم حجمی ماسه سنگها معمولا ً حدود ۶/ ۲ تن بر متر مکعب است. ماسه سنگها از نقطه نظر جذب آب دامنه گسترده ای دارند. انواع سخت و متراکم آن ،کمتر از یک درصد جذب آب دارند. مقاومت فشاری آن بین شصت تا هشتاد مگاپاسکال است. بسیاری از ماسه سنگها بر اثر قرار گرفتن در معرض جو و به علت اکسیداسیون ترکیبات آهنی موجود در آنها دچار تغییر رنگ می شوند. این تغییر رنگ لزوماً نشانه تخریب سنگ نیست، چرا که گاهی موجب زیباتر شدن سنگ می شود.
